Η βάση επί της οποίας
εδράζεται ο διάλογος για την “λύση”
του κυπριακού , είναι η αποδοχή των
τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής
και η ενατένιση προς ένα τουρκοσυνεταιριστικό
μόρφωμα στα πλαίσια του λεγόμενου
ευρωπαϊκού κεκτημένου , ήτοι των αρχών
που διέπουν τις σχέσεις των κρατών στην
Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η γραμμή αυτή αποτελεί
εξέλιξη του σχεδίου Ανάν , που τέθηκε
μάλιστα σε δημοψήφισμα αντί να απορριφθεί
ευθύς εξ αρχής , και εκλαμβάνει ως
δεδομένο το κατοχικό μόρφωμα προσδίδοντας
του τον χαρακτήρα του συνιστώντος
κρατιδίου ή πολιτείας .
Μπροστά σε αυτά τα
δεδομένα των συνομιλιών , στη γραμμή
του ενδοτισμού , κάποιοι παρουσιάζονται
ως απορριπτικοί ή διορθωτικοί και
προτάσσουν την επιστροφή στη βάση της
εισβολής και κατοχής.
Από μιαν άποψη η θέση
αυτή είναι ορθή . Όμως δεν είναι επαρκής
. Διότι αφήνει απέξω την βία που υπέστη
ο λαός μας στις συμφωνίες Ζυρίχης , όπου
του επιβλήθηκε ένα σύνταγμα διαιρετικό
το οποίο μάλιστα δεν μπορεί να αλλάξει
.
Αν πάμε λοιπόν στη βάση
της εισβολής και κατοχής και δεν
αναφερθούμε στην βία της Ζυρίχης ,
αφήνουμε να πλανάται το σκιάχτρο της
δικοινοτηκότητος και της ομοσπονδίας
ακόμα και αν αρνηθούμε την διζωνικότητα
και προτείνουμε κάποια άλλη μορφή
άσκησης “τουρκοκυπριακής” εξουσίας
επί του εδάφους όπως την πολυπεριφερειακή
ή τους θύλακες και τα καντόνια.
Συνεπώς το σύνθημα της
επιστροφής στη βάση της εισβολής και
κατοχής μας ξαναφέρνει στον ίδιο φαύλο
κύκλο των ατέρμονων συνομιλιών , των
τουρκικών διεκδικήσεων και των δικών
μας υποχωρήσεων.
Η θέση του ΕΔΗΚ είναι
πως η βάση του προβλήματος και της
επίλυσης του , είναι η άσκηση του
δικαιώματος της αυτοθέσμισης , ενός
δικαιώματος που δεν γνώρισε ο κυπριακός
λαός και που η άσκηση του θα οδηγήσει
στην αποτίναξη του ζυγού του Ζυριχικού
συντάγματος και στην θέσμιση του πρώτου
ελεύθερου συντάγματος πραγματικής
δημοκρατίας , όπου δεν θα υπάρχουν
κοινότητες και ποσοστοτικές συμμετοχές
, αλλά πολίτες ίσοι μεταξύ τους που θα
αναδεικνύουν τα όργανα της διοίκησης
και της εξουσίας.
Ή άρση της αιτίας των
δεινών του κυπριακού λαού είναι ταυτόχρονα
και η βάση της επίλυσης του κυπριακού
προβλήματος.
Με την θέση αυτή
απορρίπτουμε την πορεία του ενδοτισμού
, δεν δεχόμαστε κανένα τετελεσμένο της
εισβολής και κατοχής , απορρίπτουμε την
Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και
κάθε μόρφωμα που περιλαμβάνει μερικώς
ή ολικώς την δικοινωτικότητα ή την
διζωνικότητα ή την ομοσπονδία.
Μοναδική λύση θεωρούμε
την πραγματική δημοκρατία και το ένα
και αδιαίρετο εκλογικό σώμα των πολιτών
υπό τις αρχές της ισονομίας , ισοπολιτείας
και ισηγορίας.
Με την διεκδίκηση του
δικαίου και του δικαιώματος της
αυτοθέσμισης και της πραγματικής
δημοκρατίας , απορρίπτουμε και
καταγγέλλουμε διεθνώς τις συνθήκες
εγγυήσεως και συμμαχίας και διεκδικούμε
την εθνική μας ανεξαρτησία που περιλαμβάνει
το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης το οποίο
ανά πάσαν στιγμή μπορεί να ασκηθεί από
τον λαό χωρίς να έχει κανένας δικαίωμα
να το παρεμποδίσει.
Αφού προχωρήσουμε στην
'άσκηση του δικαιώματος της αυτοθέσμισης
και της εδραίωσης της πραγματικής
δημοκρατίας ρίχνοντας στα σκουπίδια
το σύνταγμα των εγγλέζων κατακτητών ,
τότε θα σταθούμε μπροστά στα συρματοπλέγματα
της κατοχής , όχι πια για να συζητήσουμε
μαζί με τους κατακτητές και τους
“τουρκοκύπριους” συνεργάτες τους αλλά
για να διεκδικήσουμε την επέκταση της
κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας
στην κατεχόμενη επικράτεια της.
Με λίγα λόγια μόνον η
αυτοθέσμιση θα ανοίξει τον δρόμο στην
πραγματική δημοκρατία , στην εδραίωση
της εθνικής ανεξαρτησίας και στην
επαναβεβαίωση της αρχής της αυτοδιάθεσης
με τελικό στόχο την απελευθέρωση , που
θα έρθει μέσα από αγώνα πολύμορφο και
ανυποχώρητο.
Αν αντί αυτής της οδού
της αυτοθέσμισης – αυτοδιάθεσης –
απελευθέρωσης ακολουθήσετε τους ηγέτες
του ενδοτισμού και της τουρκοσυνεταιριστικής
λύσης θα συνεργήσετε στον πλήρη
εκτουρκισμό της Κύπρου.
Λουκάς Σταύρου
Ανεξάρτητος υποψήφιος
ευρωβουλευτής
πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ.