Για όσους δεν κατάλαβαν προφανώς γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν, το αίτημα της απογραφής των “τουρκοκυπρίων” δεν αποσκοπεί μόνο στον αποκλεισμό της συμμετοχής των εποίκων σε ένα ενδεχόμενο και επικείμενο δημοψήφισμα αλλά κυρίως στον καθορισμό του ενιαίου εκλογικού σώματος εκ μέρους της κυπριακής δημοκρατίας, διότι μόνη αυτή δικαιούται να ορίσει τους πολίτες της και ούτε οι ξένοι ούτε οι κατακτητές και το μόρφωμα τους.
Όμως ο καθορισμός ενιαίου εκλογικού σώματος σημαίνει ταυτόχρονα την ανάδειξη του ενιαίου συνταγματικού υποκειμένου το οποίο καλείται να θεσμίσει το πρώτο ελεύθερο σύνταγμα της κυπριακής δημοκρατίας.
Αυτό το ενιαίο συνταγματικό υποκείμενο είναι η βάση της πρότασης μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία ή της πρότασης δημοκρατικής λύσης του κυπριακού προβλήματος.
Συνεπώς δεν ζητάμε ένα ενιαίο εκλογικό σώμα για να απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι στο σχέδιο που ετοιμάζουν οι κατακτητές , οι ξένοι και οι μειοδότες, το οποίο θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Δεν επιδιώκουμε απλά να αποφύγουμε το διπλό δημοψήφισμα αλλά δια του ενιαίου εκλογικού σώματος να αναδείξουμε και να προτάξουμε το ενιαίο συνταγματικό υποκείμενο.
Το συνταγματικό υποκείμενο που θα εδράζεται στην αρχή της ισότητας των πολιτών θα ασκήσει το δικαίωμα της αυτοθέσμισης ως στοιχείο αναφαίρετο της ευρύτερης έννοιας της αυτοδιάθεσης, για να δώσει λύση δημοκρατική που ακόμα και αν περιέχει λάθη θα διορθώνεται στην πορεία των πραγμάτων από το ελεύθερο συνταγματικό υποκείμενο δηλαδή τον κυπριακό λαό, χωρίς ξένες επεμβάσεις.
Διότι δεν νοείται συνταγματικό υποκείμενο χωρίς ελευθερία. Μόνο ένας λαός ελεύθερος μπορεί να θεσμίζει το σύνταγμα του και να το βελτιώνει όποτε κρίνει αναγκαίο.
Το ελεύθερο και ενιαίο συνταγματικό υποκείμενο θα έπρεπε να ήταν ο στόχος των συζητήσεων μας , ο στόχος της κυπριακής δημοκρατίας και όχι η μετεξέλιξη του πρώτου κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης, ενός συντάγματος που δεν αναδύθηκε από τον κυπριακό λαό αλλά σφυρηλατήθηκε από τους κατακτητές, προς ένα δεύτερο τερατώδες κατακτητικό σύνταγμα που θα νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή και θα παραδίδει την Κύπρο στην γεωπολιτική τουρκοκρατία και εν τέλει στην ολοκληρωτική τουρκοποίηση της.
Αν δεν καταλάβουμε πως η κυπριακή δημοκρατία μόνο κατ’ όνομα ονομάζεται δημοκρατία ενώ στην πραγματικότητα είναι συνέχιση της αποικιοκρατίας με την συμμετοχή και συναίνεση της μεγαλοαστικής τάξης και της εκκλησίας, μέσω ενός κατακτητικού συντάγματος, τότε δεν θα καταλάβουμε το αίτημα της μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία που δικαιούται η Κύπρος και ο λαός της.
Το αίτημα της μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία είναι σάλπιγμα μάχης ενάντια στην ξενοκίνητη ολιγαρχία και τα συμφέροντα της που από κοινού με τους άγγλους και τούρκους κατακτητές πατούν τα χώματα της ενάλιας γης μας.
Λουκάς Σταύρου