Η μετάβαση στην πραγματική δημοκρατία δεν πραγματοποιείται με την συνέχιση των συνομιλιών που υποστασιοποιούν τις κοινότητες και παρακάμπτουν μέχρι κατάργησης της την κυριαρχία της κυπριακής δημοκρατίας.
Η πρόταση μετάβασης στην πραγματική δημοκρατία τίθεται μόνον ως πραγμάτωση του δικαίου της αυτοθέσμισης από την ίδια την κυπριακή δημοκρατία.
Με την παρούσα κυβέρνηση και βουλή δεν βλέπουμε ότι είναι δυνατόν να τεθεί η πρόταση .
Διότι ακόμα και όσοι διαφωνούν με την Δ.Δ.Ο., εξακολουθούν να στηρίζουν την υποστασιοποίηση των κοινοτήτων και τις διεξαγόμενες συνομιλίες και να συγκεντρώνουν ολόκληρη την άμυνα τους στο ΟΧΙ που θα πουν στο ερχόμενο δημοφήφισμα.
Δεν θέλουν να καταλάβουν , και αυτό είναι ύποπτο διότι υποκρύπτει την προδοσία η οποία καταγράφτηκε στο προδοτικό δημοψήφισμα του 2004, ότι ένα δεύτερο οχι θα κλείσει την διαδικασία των συνομιλιών και θα αναδείξει τις δύο υποστάσεις των κοινοτήτων που θα σημαίνουν και τον θάνατο της κυπριακής δημοκρατίας ή την υποβάθμιση της σε ένα κράτος “ελληνοκυπρίων’.
Το ελαμ προτιμά να μεταθέσει την συζήτηση με την ίδια την Τουρκία αναγνωρίζοντας έτσι δικαιώματα λόγου στον κατακτητή.
Η εκκλησία επίσης ως θεσμός εξουσίας με επικοινωνιακή απήχηση στο λαό συναινεί με την γραμμή της προδοσίας και της παρανομίας της υποστασιοποίησης των κοινοτήτων. Οπότε και αυτή επωμίζεται μέρος της προδοσίας μένοντας πιστή στην παράδοση του ραγιαδισμού.
Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές έδειξαν πως ο λαός δεν έχει να καταθέσει κάποια διαφορετική πρόταση που να σταματά την υπάρχουσα διαδικασία.Ανέδειξε στην βουλή ομοσπονδιακούς ή αντι-ομοσπονδιακούς.
Η δική μας πρόταση ακόμα και εκεί που ακούστηκε πολεμήθηκε λυσσαλέα υπό την λογική της χαμένης ψήφου. Προτίμούν οι πολέμιοι της πρότασης μας να έχουν χαμένη πατρίδα παρά χαμένη ψήφο.
Λουκάς Σταύρου
