Ο θεσμός του τραπεζίτη ορίζεται και εγκαθιδρύεται από την δύναμη και την βία του κράτους.
Ο θεσμός του τραπεζίτη αποτελεί την ανώτατη έκφραση της ταξικής κοινωνίας , της ταξικής ανισότητας , της ταξικής εκμετάλλευσης του συνόλου της εργασίας της κοινωνίας και της εθνικής οικονομίας.
Δεν έχει καμία σημασία αν το κράτος αυτό που θεσμίζει στην ανώτατη κορωνίδα της οικονομίας του τον τραπεζίτη , αν ονομάζεται δημοκρατικό ή δικτατορικό ή εθνικιστικό ή σοσιαλιστικό ή οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει ότι το κράτος αυτό θεσμίζει την ταξική τραπεζοκρατική οικονομία. Παραδίδει στο τραπεζίτη το δικαίωμα να διαχειρίζεται τις καταθέσεις των πολιτών , να ασκεί νόμιμη τοκογλυφία , να “δανείζει” αριθμούς πέρα από τα υπάρχοντα κεφάλαια , να αποφασίζει ποιους τομείς της οικονομίας θα αναπτύξει και ποιους θα εγκαταλείψει , να αποφασίζει αν πρέπει να επενδύσει στην χώρα ή στο εξωτερικό , να αποφασίζει αν θα στηρίξει την ολιγαρχία ή τα λαϊκά στρώματα και εν τέλει να στηρίζει μόνο τα ολιγοπώλια της ολιγαρχίας , να χρηματοδοτεί τα κόμματα εξουσίας και να αποτελεί τον κεντρικό άξονα της διαπλοκής μέσα από εταιρίες στημένες από τους τραπεζίτες.
Ο τραπεζίτης καθίσταται ο θεός επί της γης , ο άρχοντας της οικονομίας , το μεγαλύτερο παράσιτο που παρήγαγε η ανθρώπινη κοινωνία.
Η κατάργηση του τραπεζίτη θα απελευθερώσει την οικονομία και την κοινωνία από τον επίγειο τοκογλύφο θεό και θα επιτρέψει την παραγωγική ανακύκληση του κεφαλαίου της κοινωνίας και την εξισορροπητική ανάπτυξη όλων των τομέων της οικονομίας.
Η κατάργηση του τραπεζίτη απαιτεί αντιταξικό αγώνα και σύγκρουση με όλες εκείνες τις φατρίες που επωφελούνται από την ταξική τραπεζοκρατική οικονομία.
Έχοντας ως κεντρικό στόχο την κατάργηση του τραπεζίτη απομένει να σκεφτούμε την πολιτική εξουσία που απαιτείται ώστε να διασφαλίζεται η λαϊκή εξουσία και η κοινωνική οικονομία και να αποτρέπει την επιστροφή της ταξικής τυραννίας.
Εμείς οι εθνικοκοινωνιστές έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση πάνω σε αυτά τα ζητήματα και δεν συνθηματολογούμε.
Από την άλλη διαπιστώνουμε πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις και ιδεολογίες υποκλίνονται στον ύπατο θεσμό της ταξικής εκμετάλλευσης και υπηρετούν την τραπεζοκρατική οικονομία.
Σε αυτές τις ταξικές ιδεολογίες συγκαταλέγεται και ο λεγόμενος ελληνικός εθνικισμός που σε τελική ανάλυση εκμεταλλεύεται τον φυσικό πατριωτισμό και τον τροχιοδρομεί στην υπηρεσία της ταξικής ανισότητας.
Οπότε στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης , που το ίδιο το τραπεζοκρατικό σύστημα δημιούργησε διότι είναι στην φύση του να δημιουργεί κρίσεις αενάως , θα ακούσετε διάφορα ευφυολογήματα και δήθεν προτάσεις επουσιώδους σημασίας αλλά δεν θα ακούσετε ποτέ να καταγγέλλεται αυτό καθεαυτό το τραπεζοκρατικό σύστημα ως αίτιο της κρίσης και της παρατεταμένης καχεξίας της εθνικής και κοινωνικής οικονομίας.
Η κατάργηση του τραπεζίτη σημαίνει το πέρασμα της διεύθυνσης της εθνικής οικονομίας και του κοινωνικού κεφαλαίου της εργασίας από τον ιδιώτη τοκογλύφο στο λαϊκό κράτος και στην κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων.
Η μετάβαση αυτή αλλάζει κατ’ ανάγκη εκ βάθρων την δομή της πολιτικής κοινωνίας όπου η εξουσία μεταβιβάζεται από τις φατρίες της ολιγαρχίας στην παραγωγική βάση της κοινωνίας που περιλαμβάνει την εργασία και την παραγωγική γνώση.
Μέχρι να καταλάβεις σκλάβε τι σημαίνει εθνικοκοινωνισμός γυάλιζε τις αλυσίδες σου και προσκύνα τα αφεντικά σου.
Λουκάς Σταύρου
